Kino pastiszu i eksploatacji. Estetyka filmów Quentina Tarantino

Ostatnie zajęcia Klubu Literacko-Filmowego poświęciliśmy na zgłębienie estetyki filmów Quentina  Tarantino. Jako materiał źródłowy, młodzież obejrzała dłuższy fragment filmu „Django Unchained” z 2012 roku. Na przykładzie tego obrazu grupa próbowała nakreślić wyznaczniki estetyki i stylu filmowego tego postmodernistycznego reżysera. Zajęcia miały na celu zwrócenie uwagi na estetyczno-analityczną stronę przyswajania kina. Bo przecież każdy artysta-filmowiec posługując się konkretnymi środkami wyrazu, czyni to w jakimś celu, chcąc coś przekazać. Za dwa tygodnie porozmawiamy o tym, dlaczego marna jakościowo literatura cieszy się dużą poczytnością.